اينها را اينجا مي نويسم شايد به درد يک بنده خدايي بخورد. توصيه هاي دلي درباره بيماري کرونا و راه پيشگيري. کاملا تجربي و فاقد اعتبار علمي.
اول؛ براي تعيين رفتار خود بايد معياري داشته باشيد. معياري که رفتارتان را قابل اندازه گيري کند. در مورد کرونا مي توانيد اين معيار را در نظر بگيريد. 80 درصد فوت شدگان به نوعي با شهر قم در ارتباط بوده اند. پس بر همين اساس براي خود معيار تعيين کنيد.
خاکريز اول: اگر در سه ماه گذشته که احتمالا کرونا وارد ايران شده به قم مسافرت کرده ايد احتمال ابتلاي خود را بالا در نظر بگيريد.
خاکريز دوم: اگر در يک ماه گذشته-با توجه به دوره نهفتگي کرونا که دو هفته است- با يک نفر که به قم رفته در ارتباط بوده ايد احتمال ابتلا را متوسط در نظر بگيريد. مثلا اگر سوپري سر کوچه شما به قم رفته حتما خود را چک کنيد. ولي اگر مي دانيد اين آدم از سر جايش تکان نخورده خاکريز دوم را محکم کنيد و نگران نباشيد.
خاکريز سوم: ورود به منطقه مبهم. از اين منطقه به بعد براي اينکه بايد محاسات خود را گسترده کنيد-مثلا حساب کنيد بقال سر کوچه با يک نفر که به قم رفته در ارتباط بوده- کارتان سخت ميشود. ولي نگران نباشيد. در خاکريزهاي دور احساس و برآورد احتمالي و استفاده از قراين به شما کمک مي کند.
خارج از اين محدوده را اصلا حساب نکنيد. اصلا به فضاي مجازي مراجعه نکنيد که ببينيد دقيقا بايد چطور رفتار کنيد. زيرا فضاي مجازي ديسيپلين لازم را ندارد. فضاي نامنظم و به همين دليل ايجاد ترس و نگراني شما را افزايش مي دهد.
مي دانم روابط اجتماعي ما بر اساس احتمالات بي نهايت و اگر درست اين کلمه را به کار برده باشم برخورد هاي ماتريسي شکل مي گيرد ولي به هر حال بايد معياري براي خودمان داشته باشيم تا گيج نشويم.
آنهايي که اهل کانون هاي کرونا مثل همين شهر قم هستند تا اصلاع ثانوي خود را نه در پشت خاکريز و سنگر که در برابر دشمن و جنگ تن به تن در نظر بگيرند.
اميد آخرين چيزي است که بايد از دست داد
درباره این سایت